سرویس فرهنگی مشرق - نشریه سینما و ادبیات که به صورت فصل نامه و سالی چهار مرتبه منتشر می شود در شماره اخیر خود میزگردی با موضوع طنز در سینمای ایران ترتیب داد که غیر از سردبیر نشریه و همچنین امید روحانی و جواد طوسی به عنوان منتقد، از طنز پردازانی مثل رامبد جوان و پیمان قاسم خانی هم برای حضور در این میزگرد دعوت به عمل آورد اما حضور یک نفر دیگر هم در این جمع جالب توجه بود؛ مانی حقیقی!
مانی حقیقی را فقط یک بار در قالب طنز دیده ایم و آن هم نقش فرعی او در فیلم "ورود آقایان ممنوع است" اما ظاهرا حضورش در این جمع به دلیل دوستی او با رامبد جوان بود.
این کارگردان تازه کار به توهین و گستاخی در حق مردم و خصوصا فقرا مشهور است. جالب اینجاست که خودش هم در
این میزگرد رسما به این قضیه اعتراف کرد اما ابراز تأسف نه!
حقیقی
گفت: برای من هیچ کدام از این چیزها مهم نیست، مثلا من موقعی که می خواهم آن
صحنه دفن کودک در قبرستان را بسازم، می فهمم که ممکن است این به خیلی ها
بر بخورد اما اهمیتی نمی دهم.
همین صحبت های او کاملا روشن می کند که
اعتراض ها به فیلم پذیرایی ساده ابدا سوء تفاهم نیست و کار مانی حقیقی
کاملا عمدی بوده. کار این جلسه سینمایی به جائی رسید که رامبد جوان لا به لای صحبت های دیگران از جا بلند شده و کنار تخته وایت بردی در گوشه اتاق رفت تا روی آن بنویسد مرگ بر منتقد! زنده باد ما!
آخر سر هم این دو نفر بعد از کلی بدقلقی و کج خلقی نسبت به میزبان و منتقدان حاضر درآن میزگرد، جلسه را نیمه کاره ترک کردند و حتی خواهش های غیرمستقیم و مودبانه دهکردی (سردبیر سینما و ادبیات) فایده ای نکرد.
شاید اتفاقاتی شبیه به برخورد مانی حقیقی با قشر ضعیف جامعه به خاطر فراموش شدن نقش اصلی هنرمند باشد. شاید این روزها دیگر هنرمندان فقط شهرت و قدرت را می شناسند. اما باید به آنها یادآوری کرد که روحیه هنرمند والاترین و مهمترین چیزی است که او دارد. همان طور که مقام معظم رهبری درباره جایگاه هنرمند گفته اند: نمي توان در وادي هنر با انگيزه هاي سطحي و يا ناسالم حركت كرد و سرافراز و موفق بود. هنرمند، در باب فرم و قالب هنرِ خودش و هم در قبال مضمون تعهّد دارد. اگر انسان محترم و
عزیز است، دل و ذهن و فکر او هم عزیز و محترم است. نمىشود هر چیزى را به
مخاطب داد، فقط به صرف اینکه او نشسته و به حرفهاى ما گوش مىدهد. باید
ببینیم به او چه مىخواهیم بدهیم.
کد خبر 221812
تاریخ انتشار: ۱۹ خرداد ۱۳۹۲ - ۰۹:۳۳
- ۸ نظر
- چاپ
برای من هیچ کدام از این چیزها مهم نیست، مثلا من موقعی که می خواهم آن صحنه دفن کودک در قبرستان را بسازم، می فهمم که ممکن است این به خیلی ها بر بخورد اما اهمیتی نمی دهم.